Γαλάζιο

Απέραντη θάλασσα η ματιά μου και χάνεσαι μέσα της
γιατί είσαι κύμα που ταξιδεύει απο άνεμο σ'άνεμο,
καμαρωτό και ατίθασο και αφηνιασμένο
μέχρι να αγκαλιάσει τα βράχια,να σκορπιστεί στον αέρα,
να βρεθεις μια ακόμη σταγόνα στον ωκεανο.

Γιατί είμαι άνεμος
και κάθε τι που αγαπάς παίρνει σάρκα στην δική μου την άβυσσο
ο ουρανός καθρεπτίζεται σε έναν άλλο παράδεισο
κι αν μια σταγόνα αξίζει όλα αυτά,
πόσο άραγε θα άξιζε μια ολόκληρη θάλασσα..

Γιατί είμαστε αστέρια που φέγγουν ανεκπλήρωτα όνειρα
και κάθε βράδυ τρεμοπαίζουν λιγότερο.
Με τα μάτια κλειστά τα φαντάζομαι πιό φωτεινά
πιό κοντά στα φεγγάρια που ίσως κάποτε ήμασταν.

Μη φοβάσαι λοιπόν
να δείς στον καθρέπτη το γλυκό σου χαμόγελο
να απλώσεις το χέρι , να με αγγίξεις στα σκοτεινά.
Τελικά είναι ωραία να έισαι της θάλασσας κύμα κι αστέρι
να γεννιέσαι ξανά και ξανά..
Να πετάς σε αεράκι ελεύθερο , σε γαλάζια αγκαλιά.

Βροχή

Ταξιδεύοντας,πίσω μου σπρώχνω τα χρόνια,
στο ένα χερι το μυαλό στ'αλλο η καρδιά.
Μα, ξεφεύγει ο άνεμος απο τρύπια πανιά,
ιδρώνει σκεψεις ο νους κι αναμνησεις δακρύζει,φιλιά..
Σε χρυσομαυρους καταρρακτες χορευουν τα δάχτυλα
κι αν με δεις να μετραω μυστικά,
θα σου φαίνονται γνώριμα και διαφορετικά
σκεπασμένα με άσπρα σεντονια.

Εχω πλέον χαθεί σε δυο θάλασσες
που ζεστά αγκαλιάζουν το είναι μου
κι αν κοιτάξεις βαθιά, μερικά δειλινά
ίσως τότε το νιώσεις κι εσύ
που άλλοτε μανιασμένα τα κύματα
με μεγάλα και άχαρα βήματα
περπατάνε επάνω στα δικά μου τα σύννεφα.
Μα αγκαλιάζονται, πέφτουν μαζί.

Κι αν υπάρχω εδώ , θα υπάρχεις εκεί.
Αν κοιμάσαι στα σύννεφα θα μυρίζεις βροχή.
Όσο οι μέρες σκοτείνιαζαν με μια νεα πνοή,
κι όσο φούσκωνε η θάλασσα, με σφιχτά το κουπί
μια ελπίδα είχα μόνο,μια ελπίδα γυμνή:
Κάθε μέρα να γινεται λίγο πιο.. Φωτεινή.