Το τέλος είναι μια καινούρια αρχή
αλλά το φως αφήνει πίσω του σκοτάδι.
Σαν σκοτεινιάζει κρύβεσαι,γιατί?
Τα δάκρυα σου μην φανούν όταν χαράζει..
Ακούγεται βουβή μια μουσική
από το στήθος σου, η ζωή φωνάζει.
Είναι μακρυά κι αν κλάψεις δεν πειράζει,
να ξεχαστείς,πιο γρήγορα να ρθει.
Βλέπεις το κύμα να παρηγορεί την άμμο
λίγο λίγο,να την παρασέρνει.
Την ταξιδεύει σε άλλες θάλασσες,
στα βράχια,στον βυθό χαμογελά.
Και πόσα κάστρα χάλασε,πόσες ψυχές..
Τι τίμημα έχει τέτοια ομορφιά!
Αν κάποτε αγκαλιά βρεθείς,
το φως θα δεις στο βλέμμα του χαμένη.
Κάθε αρχή είναι ένα καινούριο τέλος,
μα το σκοτάδι κάποτε έρχεται στο φως.
Τα δάκρυα σου χάνονται όταν χαράζει
χαμογελάς, κι ας μείνω μοναχός..