Ακόμα μια Φορά

Σ'αγαπώ,

και καθώς της βροχής οι σταγόνες σου χαιδεύουν το πρόσωπο,

και καθώς τα μαλλιά σου χορεύουν στον άνεμο,

σε ερωτεύομαι ακόμα μια φορά...

~~~~~~~~

Έχει νυχτώσει,κι είναι βαρύ το πέπλο της Σελήνης.

Δε νοσταλγώ τη θύμηση που μάτωνε τα όνειρά μας

όταν σεριάνιζες σε χάρτινα λιβάδια,

σ'ένα άλλο παρελθόν που ακόμη ποθούμε να ζήσουμε.

~~~~~~~~~~~~

Μες την ομίχλη,το βουνό,θα ήταν για πάντα το δικό μας ακρογυάλι.

Κι αν κάποτε ερχόταν το σούρουπο

κι άνοιγες τα χέρια να αγκαλιάσεις της φύσης το ξύπνημα

θα μεθούσες στου ήλιου το ψεύτικο τ'αγγιγμα.

Σε μια ζεστή γαλανή αγκαλιά θα ταξίδευες,

σαν ντροπαλό τριαντάφυλλο που ανθίζει την άνοιξη.

~~~~~~~~

Και καθώς το ψιλόβροχο θα ζωντάνευε τα άνθη σου,

και καθώς απαλή αύρα τα φύλλα σου θα δρόσιζε,

θα άνθιζες ακόμα μια φορα....

Από Ω προς Α.

Το τέλος είναι μια καινούρια αρχή 

αλλά το φως αφήνει πίσω του σκοτάδι.

Σαν σκοτεινιάζει κρύβεσαι,γιατί?

Τα δάκρυα σου μην φανούν όταν χαράζει..

Ακούγεται βουβή μια μουσική 

από το στήθος σου,  η ζωή φωνάζει.

Είναι μακρυά κι αν κλάψεις δεν πειράζει,
να ξεχαστείς,πιο γρήγορα να ρθει.

Βλέπεις το κύμα να παρηγορεί την άμμο

λίγο λίγο,να την παρασέρνει.

Την ταξιδεύει σε άλλες θάλασσες,

στα βράχια,στον βυθό χαμογελά.

Και πόσα κάστρα χάλασε,πόσες ψυχές..

Τι τίμημα έχει τέτοια ομορφιά!

Αν κάποτε αγκαλιά βρεθείς,

το φως θα δεις στο βλέμμα του χαμένη.

Κάθε αρχή είναι ένα καινούριο τέλος,

μα το σκοτάδι κάποτε έρχεται στο φως.

Τα δάκρυα σου χάνονται όταν χαράζει

χαμογελάς, κι ας μείνω μοναχός..